มาต่อแล้วครับ
แต่แล้วภาพเก่าก็กลับมาซ้อนทับกันอีกครั้งตอนนี้ผมเห็นน้องโมจิเป็นแฟนผม ความหื่นที่มีอยู่ตกลงไปจนเกือบหมดตอนนี้ความถวิลหาถาโถมเข้ามาจนผมเผลอลูบหัวน้องเหมือนตอนที่อยู่กับแฟน เหมือนกับทุกครั้งที่ผมแอบยิ้มเมื่อตอนเธอพยายามทำให้ผมอย่างตั้งใจ เป็นความรู้สึกดีๆ มากกว่าสิ่งใดในตอนนี้ จนเวลาผ่านไปสักพักหนึ่งผมก็หลุดจากความคิดเพราะผมสังเกตุเห็นว่าหัวน้องเค้าไม่ได้ทิ้งน้ำหนักลงบนแขนผมเท่าตอนแรกแล้ว น้องยังคงตั้งใจบิ้วให้ผมอย่างเต็มที่ โดยไม่อิดออดหรือพูดอะไรสักคำผมตกใจมาก
น้องเค้าคงเมื่อยแล้ว ก็เลยของลองบิ้วด้วยตัวเองอีกรอบ แต่ก็ไม่สำเร็จเวลาพ็ใกล้จะหมดเต็มที งบประมานที่เตรียมไว้มันจำกัด(กลัวอยู่ไม่ถึงปลายเดือน เหอๆ
) )
ก็เลยตัดสินใจเลิก หันมานั่งคุยกับน้องแทน ตอนนั้นทำให้ผมได้รู้แล้ว ผมได้สิ่งที่สำคัญกว่านั้นมาแล้ว ความรู้สึกที่แท้จริงกว่าการมีอะไรกัน น้องโมจิทำให้ผมได้รับมันอีกครั้ง แม้ผมจะไม่รู้ว่าที่น้องพยายามทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นจากความเศร้า นั้นด้วยหน้าที่หรือจากความรู้สึกสงสารผมก็ตามแต่ ผมอยากบอกเธอเหลือเกินว่า ตอนนี้เธอได้ใจผมไปเต็มๆ ผมคงผลงรักเธอแล้ว
ขณะเดินลงมากับเธอผมยังพยายามเก็บภาพความทรงจำจากเธอไว้ ผมเกี๋ยวก้อยสัญญากับเธอแล้วว่าต้องกลับมาหาเธอและแก้มือกับเธอแน่ๆ และคงจะไม่ไขึ้นกับคนอื่นอีก(มั้ง
555) ใครๆหลายคนในที่นี้อาจจะได้เห็นเธอในแนวก่ากั่น ออกแนวซุกซนหรืออะไรก็ตามที แต่ผมคนนี้ได้เห็นเธอในแนวหวานๆน่ารัก อ่อนโยนหน้าทะนุถนอมแล้วผมก็มีความสุขแล้ว ไม่รู้มีใครเคยเห็นเธอในแนวนี้หรือไม่ เอิ๊กๆ
สุดท้ายนี้ถ้าต้องให้คะแนนกับนั้งโมจิล่ะก็ผมคงวัดไม่ได้หรอกเพราะใจผมลำเยียงไปเข้าข้างเธออยู่แล้ว ถ้าคุนอยากรู้ไปติดตามเอง ถ้าใครชอบแนวบู้ผมไม่แนะนำ แต่ถ้าใครชอบ
แนวพี่เลี้ยงล่ะก็ใช่เลย แต่เราต้องไปเป็นเองนะ
สุดท้ายนี้ก็ต้องขอบคุณน้องโมจิ ร้านเช็คอิน ที่ทำให้ผมมีโอกาสพบเจอน้องเค้า ขอบคุณการบ้านพีุ่๊กแกที่ทำให้ผมตัดสินในเลือกน้องโมจิเค้าแม้ว่าผมจะได้เจอคนละแนวกับพี่แต่ผมพอใจมากที่สุด และทำให้การเที่ยวครั้งแรกผมจบอย่างแฮปปี้แม้ว่างูน้อยไม่ได้ทำงานเลยก็ตาม และขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะครับ
ปล. ถึงคุณเพื่อนที่เคารพครับ แม้ว่าคุณเพื่อนจะส่งการบ้านเสร็จก่อน แต่ผมว่าของผมประทับใจกว่านะ เอิ๊กๆๆ
ถ้าโอกาสหน้าได้ลงมาที่ กทม อีกผมจะกลับไปหาน้องเค้าด้วยใจที่ว่าง และไม่ให้น้องเค้าต้องมาทับซ้อนกับใคร ผมสัญญา