พอผมกลับมาที่ตจว. จ้ะจ๋าโทรมาถึงผมครับ ถามว่า จะมากทม.อีกเมื่อไหร่ ผมว่า อาทิตย์หน้า เลยถามน้องว่า เตาไมโครเวฟซื้อเเล้วยังจ้ะ ยังค่ะ รอไปซื้อกับพี่ (ผมได้ยินประโยคนี้ หนาววาบเลยท่าน) ผมก็มานึกว่า ไอ้เราให้ตังค์ไป จะซื้อหรือไม่ ก็ช่างเถอะนะ พออาทิตย์ถัดมา ผมมากทม. จ๋าโทรถึงผมครับ ผมไม่รับสาย เธอโทร 4-5 หน มีข้อความมาบอกว่า โทรกลับด่วน ฉุกเฉิน เงินหมด ผมก้ไม่รับสายคราบ เรื่องระหว่างผมกับจ้ะจ๋าก็จบกันไปลักษณะนี้ครับ ผมรู้ดีว่า ขืนผมออกมาเจอเธอ อย่างเจอที่พารากอน น้องเดินเข้าร้านรองเท้า ผมก็ต้องจ่าย ร้านเสื้อผ้า จิปาถะ ผมควักสถานเดียว แล้วมาต่อร้านนวด ผมต้องจ่ายค่ารอบ ค่าทิป เคยทิป 3000 ก้ต้องทิประดับเดิม ผมต้องจ่ายอีกเป็นหมื่นๆครับ เเลกกับ งานตำๆๆๆๆ ก็แค่นั้น ผมถอนตัวตอนนี้ ดีกว่าครับ ไม่ต้องจ่ายจนหัวเเตก นี่เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งครับ ที่ผมเอามาเล่าให้พี่น้องฟัง จะได้ระวังหากต้องการพาน้องออกนอกร้าน โชว์ความสปอร์ท อยากลองของ ท่าสนจะได้เจอของเเน่ อย่างที่ป๋าขาโดนมากับตัวเเล้วคราบ
เคยเจอน้องลักษณะคล้ายๆอย่างนี้ครับ ขอเงินตลอด ชอบให้โอนเงินก่อนแล้วค่อยมา บางครั้งก็เบี้ยวนัด
แต่ว่างานยังดีหน่อย สเปสด หลังๆรู้ว่าติดยา พอเบี้ยวนัดครั้งสุดท้าย ผมเปลี่ียนเบอร์เลย