SiamDayNight

                       14:20 น. ขณะที่ผมกำลังพิมพ์นี้ผมกำลังนั่งรถกลับที่พัก (MRT) แต่ใจผมก็กำลังนึกถึงเธอคนนั้น คนที่ผมพึ่งจากมาจาก check in
ตั้งแต่เกิดมาผ่านมามากกว่า 20 ฤดูร้อนผมไม่เคยออกเที่ยวลักษณะอย่างนี้มาก่อนเลยเพรทะเป็นเด็กต่างจังหวัดและมีแฟนขณะเรียนมหาลัยจึงไม่มีความ
จำเป็นจะต้องออกเที่ยวแบบนี้
                  ผมคบกับแฟนผมมา7ปี และแล้วเธอก็จากผมไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เธอไปสบายแล้วไม่ต้องห่วงอะไรทางโลกอีก ตั้งแต่ปลายเดือนมกราคมปี
นี้นี่เอง ตัวผมนั้นทำงานอยู่ต่างจังหวัดและแล้ววันนี้ 15 มีนาคม ผมก็เข้ามาทำภาระกิจให้กับที่ทำงานและผมก็ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะมาขึ้นงานครั้งแรกกับเธอ
"น้องโมจิ"
              ตั้งแต่ผมได้รับภาระกิจนี้เมื่อช่วงปลายเดือน กุมภาพัน ผมก็เริ่มวางแผนการเที่ยวครั้งนี้โดยศึกษาจากหลายๆเวปที่มีให้หาจาก อากู๋เวปครหาชื่อดัง
(google) ผ่านมาจนกระทั้งผมเจอเวปนี้ sdn ตัวผมได้อ่านการบ้านของพี่ๆทุกคนในเวปนั่งไล่อ่านไปพร้อมกับ ตัดตัวเลือกจากความสะดวกของการเดิน
ทางไปยังร้านจากที่พัก และผมก็สรุปว่าจะเลือกร้าน เช็ค-อิน
          จนคืนวันที่ 14 มีนาคม ผมนั่งอ่านการบ้านซ้ำอีกรอบของร้านเช็คอินแทบจะทั้งหมด ตัดตัวเลือกที่ไม่ตรงกับสเป็กของผมออกแล้วก็มาสุดอยู่ที่การบ้าน
ของของรุ่นพี่ตุ๊กแก สุดยอดการบ้านที่ทำเอาผมนั่งยิ้มตลอดจนอ่านจบ  "ไล่ปล้ำเด็ก" นั่นคือน้องโมจิ ผมสะดุดตากับเธอมาก เด็กๆ น่ารักใสๆ ดูร่าเริงดีจาก
การบ้าน ว่าแล้วก็ต้องลอก
ตอนนี้รถถึงป้ายที่ผมต้องลงแล้วเดี๋ยวมาต่อนะครับ

 :wanwan020:    ลงรถแล้วก็หาที่นั่งพักเพื่อพิมพ์ต่อ

                   เช้าวันที่ 15 ผมเดินทางไปทำภาระกิจให้กับที่ทำงานที่โรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่งเลยหลัก4 ไปนิดหน่อย    เสร็จสิ้นภาระกิจตอน 10:30น.ผมก็โทร
หาร้าน เช็คอิน จากเบอร์ที่ทางร้านโพสไว้เพื่อสอบถามราคา และโทรจองน้องโมจิ
ผม: กดโทรออกและรอฟังสาย............
ปลายสาย: ......................................, หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้

                     ผมพยายามโทรอีก 2-3 ครั้งก็โทรไม่ติด ก็เลยส่ง line ไปถามตอนช่วงประมาน 12:20น
ผม:  สวัสดีครับ ผมได้ line นี้มาจากเวป sdn ไม่ทราบว่าใช่ร้าน เช็คอิน หรือเปล่าครับ
ปลายทาง: เงียบ
ผม: อยากจะขอสอบถามข้อมูลหน่อยครับ
ปลายทาง: เงียบ
                สักพักใหญ่ๆ ทางร้านก็ตอบกลับมาว่า "ใช่"
ผม:พอดีวันนี้ผมกำลังจะเข้าไปที่ร้าน อยากสอบถามราคาครับ ไปครั้งแรก
ปลายทาง: เงียบอีกแล้ว
           ใจผมชักจะหวั่นๆ อารายหว่า แต่ก็คิดในใจ อย่าให้เสียความตั้งใจ อย่าให้อะไรมาบดบังความหื่น เอ้ยความแน่วแน่เลยพิมพ์
บอกทางร้านไปว่า "ไม่เป็นไรครับผมไปดูที่ร้านเลยดีกว่า"

ไปเดินเล่นแป๊บนึงเดี๋ยวมาต่อครับ

ค้นด้วยชื่อร้านครับ :wanwan002:

รออ่านคับ การบ้านร้านเช็คอิน ร้านอยู่ตรงไหนน้อ :wanwan012: :wanwan012: ขอบอกคับลอกถูกคนแล้วคับ พี่ตุ้กแกกินตับเรียบ :wanwan004: :wanwan004:

น้องโมจิพูดถึงพี่ตั้งแต่ลงมา สงสัยจะเพ้อ อ อ อ    อิอิ :wanwan024:

ลอกการบ้านท่านตุ๊กแก  ถูกต้องแล้ว  ถ้าอยากกินตับ  เพราะตุ๊กแก..ตุ๊ก ๆ ๆ  แก  มากินตับ

แต่ที่ท่านพลาด ก็คือ  ปุยฝ้าย แห่งเชคอิน

บอกแค่นี้  อยากรู้ว่าอะไร  ไปหาใหม่  เรียกน้องปุยฝ้ายคับ 555

 :wanwan019:รออ่านการบ้านตุ๊กแกfcเบอร์2 อิอิ
เพราะโทบี้เป็นตุ๊กแกfcเบอร์1

ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่สนใจอ่านครับ ขออภัยที่ผมมาต่อช้ามากๆเพราะเพื่อตัวดีทำเอาแบตมือถือผมเกือบหมดต้องรอกลับมาชาร์ตต่อที่ที่โรงแรมครับ

                  ผมเดินทางโดยtaxi เข้าไปยังร้านเพราะคิดว่า พี่ taxi จะพาเข้าไปถูก แต่แล่วก็หลง ผมตัดสินใจลงเดินย้อนกลับมาหน้าสโมสร ตามแผนที่ และแล้วผมก็เจอทางเข้าแยก18 ผมเดินเข้าไปถึงหน้าร้านบรรยากาศเหมือนบ้านคนหลังใหญ่ๆ ผมเดินเข้าไปที่ร้าน เคาะประตู แล้วเป้ดเข้าไป เจอพี่ผู้ชายดูมีอายุคนหนึ่งนั่งดูทีวีอยู่ จากการคาดการของผม
คงจะเป็นพี่เตอร์ที่เขาล่ำรือกันในบอร์ด sdn แน่ๆ พี่เค้าก็ต้อนรับผมเรียกผมเข้าไปด้านใน
             ผมเดอนเข้าไปด้านในร้านอย่างที่คิดเหมือนบ้านจริงๆ ตื่นเต้นมากๆ แสดงตัวไปกับพี่เตอร์ตรงๆ เลยว่าไม่เคยเที่ยวที่ไหนเลย ขอคำแนะนำ พี่ผู้หญิงอีกคนก็เดิน
มาแนะนำน้องๆ ขณะนั้นที่น้องๆ เดินออกมา พระเจ้า น้องโมจิอยู่ด้วย เห็นในเวปที่อ่านเค้าบอกต้องจองนี่นา ทำไงดีบอกให้พี่ๆเค้าแนะนำแล้วด้วย ฟังเค้าให้จบก่อนแล้วกัน
          หลังจากดูไปได้ 2 คนเพราะน้องออพมาแค่นั้นหนึ่งในนั้นคือน้องโมจิ อีกคนชื่ออะไรจำไม่ได้เพราะไม่ได้สนใจเลย มารู้ทีหลังจากพี่เตอร์ว่าเป็นดาวนำเบอร์วันของร้านตอนนี้
แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย ความชอบของคนเราไม่เหมือนกันและผมก็เดินตามน้อขึ้นไป เราขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าห้อง แล้วเราก็เข้าไปด้วยกัน
        เราเริ่มจากการนั่งคุยกันเพราะทำความคุ้นเคยกัน  ส่วนใหญ่จะเป็นผมเล่าเรื่องซะมากกว่า จนกระทั่ง

น้องโมจิ: แล้วอะไรทำให้พี่ตัดสินใจมาเที่ยวล่ะ
ผมเงียบไปสักพัก แล้วก็ตอบน้องไปตามความจริง : ผมคงเหงาน่ะครับเพราะผมพึ่งจะเสียแฟนผมไป
น้องโมจิ: เสียไปนี่หมายถึง ..... เอ่อ....
ผม: ครับ หมายถึงเธอไม่อยู่แล้วเธอจากผมไปสะบายแล้ว ณ ตอนนั้นอารมณ์หื่นผมเริ่มจะจะดรอปลงแล้ว ผมจึงเปลี่ยนเรื่องคุยและน้องก็ให้ผมเข้าไปอาบน้ำ

                   ผมเดินเข้าไปอาบน้ำอย่าง งงๆ เก้ๆกังๆ เพราะไม่เคยนี่นา อาบเสร็จก็เดินออกมานังรอน้องที่เตียง สักพักน้องก็ตามออกมา ตอนนั้นผมกลับมาตื่นเต้นอีกครั้ง เพราะน้องที่เปลื้องผ้าแล้วถูกสเป็กมากเลย ผมเป็นพวกชอบอะไรเล็กๆ ครับมันเูแล้วน่าทะนุถนอม น่าปกป้องมากๆ ลืมบอกไป ผมเป็นคนตัวใหญ่มากๆ สูง 191cm ตอนนี้เราสองคนเหมือน
เสาไฟฟ้ากับหลักกิโลเมตรเลยนึกไปก็ขำไป น้องก็เข้ามานั่งข้างๆ ก่อนเราเริ่มทำกิจกรรมกันต่อน้องเค้าก็พูดขึ้นมาว่า "พี่ก็ทำตัวตามสะบายนะคะ ให้คิดซะว่าน้องเป็นแฟนพี่แล้วกันนะคะ" ผมที่ได้ยินใจผมก็หล่นวูบอีกครั้ง แต่ก็เข้าใจนะว่าน้องเค้าหวังดีกับเรา เอาวะ สู้ตาย
              จากนั้นผมก็ขอน้องน้องเป็นคนเริ่มเอง น้องเค้าก็ตกลง ผมที่เห็นร่างกายน้องเค้านะตอนนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมโหยหามานานก็บรรจงจูบพรมไปทั่วอย่างทะนุถนอม
กลัวเหมือนกันว่าทำได้ถึงขนาดไหน เพราะไม่เคยมาก่อนใจก็คิดไปต่างๆ นาๆ  เอาวะถามน้องเลยแล้วกัน "น้องครับพี่ทำเจ็บมั้ย" เธอลืมตาขึ้นมาบอกว่าไม่ค่ะ ถ้าเจ็บแล้วน้องจะบอกเอง" ตัวผมนั้นก็เปลี่ยนท่าด้วยความเคยชินเป็นท่าที่ผทชอใช้กับแฟนบ่อยยๆ คือให้น้องนอนหนุนแขนแล้วหันหน้าเข้าหากันจากนั้นก็เริ่มบิ้วน้องโมจิต่อ ไปสักพัก งูน้อยผมก็ยังไม่ตื่นสักทีผมเลยบอกให้น้องช่วยผมหน่อย น้องเค้าก็เอื้อมมือมาจับงูน้อยผมทันทีและก้มหัวลงไปมองเจ้างูน้อยของผมทำให้ผมได้มีโอกาสสูดกลิ่นหอมของน้องแต่แล้ว.....

การบ้านอ่านแล้วยังดูเศร้าๆยังไงไม่รู้ เป็นกำลังใจให้นะคับ ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอคับ  :'(


ปล.ยินดีต้อนรับสู่ที่ทำการพรรคมารด้วยคับ มีแต่สมาชิกพรรคมารระดับตำนานมาต้อนรับพี่ ws1234 เต็มไปหมดเลยยยยย   :wanwan019:

                  มาต่อแล้วครับ

                 แต่แล้วภาพเก่าก็กลับมาซ้อนทับกันอีกครั้งตอนนี้ผมเห็นน้องโมจิเป็นแฟนผม ความหื่นที่มีอยู่ตกลงไปจนเกือบหมดตอนนี้ความถวิลหาถาโถมเข้ามาจนผมเผลอลูบหัวน้องเหมือนตอนที่อยู่กับแฟน เหมือนกับทุกครั้งที่ผมแอบยิ้มเมื่อตอนเธอพยายามทำให้ผมอย่างตั้งใจ เป็นความรู้สึกดีๆ มากกว่าสิ่งใดในตอนนี้ จนเวลาผ่านไปสักพักหนึ่งผมก็หลุดจากความคิดเพราะผมสังเกตุเห็นว่าหัวน้องเค้าไม่ได้ทิ้งน้ำหนักลงบนแขนผมเท่าตอนแรกแล้ว น้องยังคงตั้งใจบิ้วให้ผมอย่างเต็มที่ โดยไม่อิดออดหรือพูดอะไรสักคำผมตกใจมาก
น้องเค้าคงเมื่อยแล้ว ก็เลยของลองบิ้วด้วยตัวเองอีกรอบ แต่ก็ไม่สำเร็จเวลาพ็ใกล้จะหมดเต็มที งบประมานที่เตรียมไว้มันจำกัด(กลัวอยู่ไม่ถึงปลายเดือน เหอๆ :wanwan012:) )
ก็เลยตัดสินใจเลิก หันมานั่งคุยกับน้องแทน ตอนนั้นทำให้ผมได้รู้แล้ว ผมได้สิ่งที่สำคัญกว่านั้นมาแล้ว ความรู้สึกที่แท้จริงกว่าการมีอะไรกัน  น้องโมจิทำให้ผมได้รับมันอีกครั้ง แม้ผมจะไม่รู้ว่าที่น้องพยายามทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นจากความเศร้า นั้นด้วยหน้าที่หรือจากความรู้สึกสงสารผมก็ตามแต่ ผมอยากบอกเธอเหลือเกินว่า ตอนนี้เธอได้ใจผมไปเต็มๆ ผมคงผลงรักเธอแล้ว
             ขณะเดินลงมากับเธอผมยังพยายามเก็บภาพความทรงจำจากเธอไว้ ผมเกี๋ยวก้อยสัญญากับเธอแล้วว่าต้องกลับมาหาเธอและแก้มือกับเธอแน่ๆ และคงจะไม่ไขึ้นกับคนอื่นอีก(มั้ง :wanwan012: 555)  ใครๆหลายคนในที่นี้อาจจะได้เห็นเธอในแนวก่ากั่น ออกแนวซุกซนหรืออะไรก็ตามที แต่ผมคนนี้ได้เห็นเธอในแนวหวานๆน่ารัก อ่อนโยนหน้าทะนุถนอมแล้วผมก็มีความสุขแล้ว  ไม่รู้มีใครเคยเห็นเธอในแนวนี้หรือไม่ เอิ๊กๆ

สุดท้ายนี้ถ้าต้องให้คะแนนกับนั้งโมจิล่ะก็ผมคงวัดไม่ได้หรอกเพราะใจผมลำเยียงไปเข้าข้างเธออยู่แล้ว ถ้าคุนอยากรู้ไปติดตามเอง ถ้าใครชอบแนวบู้ผมไม่แนะนำ แต่ถ้าใครชอบ
แนวพี่เลี้ยงล่ะก็ใช่เลย แต่เราต้องไปเป็นเองนะ

สุดท้ายนี้ก็ต้องขอบคุณน้องโมจิ ร้านเช็คอิน ที่ทำให้ผมมีโอกาสพบเจอน้องเค้า ขอบคุณการบ้านพีุ่๊กแกที่ทำให้ผมตัดสินในเลือกน้องโมจิเค้าแม้ว่าผมจะได้เจอคนละแนวกับพี่แต่ผมพอใจมากที่สุด และทำให้การเที่ยวครั้งแรกผมจบอย่างแฮปปี้แม้ว่างูน้อยไม่ได้ทำงานเลยก็ตาม และขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะครับ

ปล. ถึงคุณเพื่อนที่เคารพครับ แม้ว่าคุณเพื่อนจะส่งการบ้านเสร็จก่อน แต่ผมว่าของผมประทับใจกว่านะ เอิ๊กๆๆ

ถ้าโอกาสหน้าได้ลงมาที่ กทม อีกผมจะกลับไปหาน้องเค้าด้วยใจที่ว่าง และไม่ให้น้องเค้าต้องมาทับซ้อนกับใคร ผมสัญญา

อุ้มเลยคับ ร้านนี้เจ้าของใจดี ใครอยากอุ้มตามสบาย ไม่ทง ไม่ถามสุขภาพซ้ากคำ  :'(

ได้จริงๆเหรอครับ  :wanwan003: แต่น้องเค้าจะสนผมหรอ ออกจะน่ากลัว ตัวใหญ่เป็นยักษ์ :wanwan012: :wanwan012: แต่คิดไม่ผิดจริงๆ ที่ตามการบ้านพี่เอิ๊กๆ

อย่าเพิ่งอุ้ม  ให้เรียวไปคุยกับน้องก่อน  วันนั้นก็เห็นหน้า  น่ารักมากๆๆ :-[

พี่เรียวใช่คนเดินลงมาตอนบ่ายโมงหรือเปล่าครับ ผมใส่ชุดสีดำนั่งรอน้องอยู่ข้างล่างอ่า ตอนนั้น :wanwan011:

 :wanwan017:การบ้านแหล่มครับ
การมาเที่ยวนอกจากปลดปล่อยทางร่างกาย
การเติมเต็มด้านอารมณ์ก็สำคัญเช่นกัน
ปล.เด๋วโทบี้สอนน้องโมจิให้จัดเต็มเที่ยวหน้าให้ อิอิ

ผมลงมาตอน 14.00 อะครับ ไม่แน่ใจ  จำได้ว่า  มีคนรอที่โซฟาและขึ้นไปกับปุยฝ้าย  แต่น้องโมจิ นั่งรำพัด อยู่กับ แป้ง และน้องอีกคนอะครับ

มั่วป่าวคะพี่เรียว ฝ้ายไม่ได้ทำงานนะวันนั้น ...เอ้ะ วันไหน?? 5555555

การบ้านโรแมนติกดีจังครับ  อ่านแล้วรู้สึกเหมือนดูหนังรัก  ซึ้ง ๆ

ไม่เหมือนอ่านการบ้าน พี่ตุ๊กแก หรือ พี่เรียว

อ่านแล้วอยากเป็นเทพ  ก็ไม่ได้เป็น ... ทู๊กที

 :wanwan017: ขอบคุณมากครับ ผมดีใจครับที่ทุกคนชอบ